De voormalige accountant werd op 28 juni 2016 failliet verklaard met benoeming van Hendrik Jan Daniël Ter Waarbeek uit Zevenaar als curator. Toen het faillissement op 3 november 2020 bij gebrek aan baten werd opgeheven, kwam er ook een einde aan het curatorschap van Ter Waarbeek.
Voor de rechter
Maar niet aan zijn betrokkenheid bij de ex-accountant. Die sleepte Ter Waarbeek namelijk voor de rechter. De curator, zo betoogde de voormalige accountant, zou zijn taken als curator niet goed hebben uitgeoefend en onrechtmatig jegens de ex-accountant hebben gehandeld. Mede daardoor is hij door de Accountantskamer voor tien jaar uit het ambt gezet.
De ex-accountant vindt dat Ter Waarbeek moet opdraaien voor het geld dat hij in tien jaar als accountant had kunnen verdienen, te weten € 705.000,- , tien jaar jaar lang het salaris dat een accountant gemiddeld verdient, € 5.875 per maand.
Maar kan de ex-accountant deze claim wel doen? Ter Waarbeek meent van niet en stelde zich voor de rechter primair op het standpunt dat de doorgehaalde accountant niet-ontvankelijk is in zijn vordering. Ter Waarbeek heeft namelijk sinds november 2020 niet meer de hoedanigheid van curator.
Pro se
Dat laatste feit werd door de rechtbank bevestigd. Vanaf die datum is er ook geen boedel meer. De betaling van een bedrag waarvoor de curator in zijn hoedanigheid aansprakelijk is, betreft echter een boedelschuld. Dit maakt dat Ter Waarbeek niet meer in zijn hoedanigheid als curator worden aangesproken door de doorgehaalde accountant, maar slechts pro se (privé).
Daarom beoordeelde de rechtbank allereerst in welke hoedanigheid Ter Waarbeek is gedagvaard: q.q. dan wel pro se. Dat is een kwestie van uitleg van de dagvaarding, maar die bleek niet eenduidig te zijn. Enerzijds duidt het dagvaarden van “dhr. mr. H.J.D. ter Waarbeek (Wiggers Ross N.V.), in zijn hoedanigheid als curator q.q.” op dagvaarding van Ter Waarbeek in zijn hoedanigheid van curator. Als de doorgehaalde accountant Ter Waarbeek pro se had willen dagvaarden, had voor de hand gelegen dat hij de bijpassende maatstaf van de “Maclou-norm” had gehanteerd. Dit is de op de bijzondere kenmerken van de taak van de curator afgestemde zorgvuldigheidsnorm voor persoonlijke aansprakelijkheid. Dat heeft de ex-accountant niet gedaan. Anderzijds blijkt uit de dagvaarding dat het de bedoeling is dat Ter Waarbeek de gestelde schadevergoeding uit eigen vermogen betaalt, hetgeen duidt op een persoonlijke aansprakelijkstelling (dus pro se).
Niet-ontvankelijk
Mede gelet op de onduidelijkheid in de dagvaarding en op het ontbreken van enige toelichting van de kant van ex-accountant, trok de rechtbank de conclusie dat Ter Waarbeek onvoldoende kenbaar pro se was gedagvaard. Dit leidde tot de conclusie dat de ex-accountant niet-ontvankelijk kan zijn in de dagvaarding van Ter Waarbeek in zijn hoedanigheid van curator.
Restaurant
De voormalige accountant heeft in het verleden onjuiste documenten ter beschikking gesteld of doen stellen om daarmee een financiering van € 3.100.000 te kunnen verkrijgen. Volgens de Accountantskamer heeft hij het beroep daarmee ernstig in diskrediet gebracht. Het gaat om de kwestie rondom een restaurant waarover deze website al eerder schreef.
Lees hier de uitspraak.
Die accountant levenslang royeren
En zet ook even de naam van de accountant en het kantoor er bij.
Anders zetten we hetzelfde wel hierbij
Beste, vechten tegen een curator is letterlijk en figuurlijk een hopeloze zaak, curators staan namelijk boven het vastgestelde wetboek, zij doen dingen tijdens iemands zijn faillissement die elke rechter achteraf verbaasd, echter geen enkele rechter draait iets terug, de curator wint daardoor namelijk altijd.
Van 9.000.000,- naar geen poen en al 12.5 jaar in een privé faillisement
Mvg mr 2012