Hij genoot van de opwinding. Nog even en dan zou Paula ja tegen hem zeggen. Het enige waar hij nog op hoefde te wachten was het teken. Als zij de deur open zou doen en hem zou wenken. Hem zou vragen binnen te komen. Het moment dat ze zou zeggen dat niet haar hond, maar hij het belangrijkste was in haar leven. Dat hij op haar bank zou zitten. Met haar zou filosoferen over de zin van het leven. Hoe belangrijk het werk was wat ze deden. Ze zou inzien dat ze veel meer gemeenschappelijks hadden dan ze ooit had geweten. Ze zou blij zijn met deze dag. Ze zou blij zijn met hem. Hij schrok. Wat was dat? Daar liep een man. Belde bij Paula aan. Ze deed de deur open, was verbaasd. Even stonden ze te praten. Toen ging hij naar binnen en sloot ze de deur. Hij keek op zijn smartphone. Hoe lang ging dit duren? Wanneer zou ze hem naar binnen vragen? Dit was zijn geluksdag. Hij moest geduld hebben.
*****
Marco Meerman stond in de woonkamer van Paula. ‘Je moet mij helpen’ zei hij. ‘Kun je niet gewoon doen of je die transacties niet hebt gezien?’ Paula was overdonderd. Wat deed die Marco Meerman voor haar deur. Ze had hem eerst niet naar binnen willen laten gaan. De deur voor zijn neus willen dichtgooien. Maar toen ze iets paniekerigs in zijn ogen zag, besloot ze dat hij even naar binnen mocht. Ze had ook geen behoefte aan een scene bij de voordeur. Ze had hem geen stoel aangeboden en nu stond hij hier. Smeekte haar om transacties door de vinger te zien. Hoewel ze het idee belachelijk vond, was ze wel benieuwd waarom hij dat zo graag wilde. ‘Waarom moet ik doen of ik die transacties niet heb gezien?’
‘Dat kan ik nu niet vertellen. Maar mijn leven is in gevaar als je verder gaat spitten.’ Paula keek hem niet begrijpend aan. ‘Hoewel ik denk dat je nooit achter de waarheid zult komen.’ Ineens klonk hij weer zelfverzekerd. ‘Als ze ontdekken dat je gaat spitten, dan ben ik al de klos.’ Nu jammerde hij weer.
‘Ik snap er werkelijk niets van’ zei Paula. ‘En ik heb ook geen zin om mij in het weekend met dit soort zaken bezig te houden. Als er wat is dan bel jij me maandag maar op, dan maken we een afspraak bij mij op kantoor met Yasin erbij. Dan kun je ons alles uitleggen en vertellen.’
‘Nee, het moet tussen jou en mij blijven. We moeten er geen anderen bijhalen. Dat maakt de zaak alleen maar gecompliceerder. Ik vraag je alleen maar om te stoppen met je vragen over die marge. Ik weet hoe het zit en dat is meer dan voldoende.’
‘En als ik niet stop? Snijd je dan mijn remmen ook door? Net zoals je bij Christa deed?’ Paula merkte dat ze boos was en het helemaal gehad had met deze man. Ze zag de verontruste blik in Marco’s ogen.
‘Dat heb ik helemaal niet gedaan.’
‘Nee, maar hoe kan dat dan. Ik denk dat je Christa hetzelfde gevraagd hebt als je nu doet bij mij. Maar ook zij weigerde natuurlijk en toen dacht je als ik nu eens aan haar fiets rommel dan krijgt ze misschien wel een ongeluk en komt er nooit iemand achter wat ik heb gedaan.’
Marco schudde zijn hoofd. ‘Nee, zo is het niet gegaan. Ik heb niet aan haar fiets gezeten. Het klopt wel dat ik het heb uitgemaakt omdat ze maar doorging met het stellen van vragen. Ik was daar helemaal klaar mee. Ze kon werk en privé niet gescheiden houden. Maar met die fiets heb ik niets gedaan. Ik zweer het.’ Hij klonk wanhopig. Paula wist niet wat ze ervan moest denken. Dat hij niet te vertrouwen was stond voor haar wel vast. Het deed haar trouwens goed dat Christa vragen was blijven stellen. Hoewel ze het nog steeds een slecht idee vond om met een klant naar bed te gaan. Maar dat ze was gevallen voor Marco kon ze wel begrijpen. Deze man had meerdere gezichten. Ze was überhaupt niet van plan om Marco tegemoet te komen.
‘Zoals ik zei. Maandagmorgen wil ik je graag te woord staan. En nu verzoek ik je vriendelijk om mijn huis te verlaten.’ Marco schudde zijn hoofd. ‘Je snapt het niet. Je snapt het niet.’ Paula bleef onverbiddelijk. ‘Ik herhaal het niet nog een keer.’ Ze liep naar de voordeur en opende die. Marco liep naar buiten en draaide zich om: ‘Als ik morgen dood ben, dan is het jouw schuld,’ zei hij dreigend.
Geef een reactie