Jasje, dasje. En voor vrouwen: niet uitbundig en al helemaal niet frivool. De meerderheid van de accountants hecht aan een zakelijk dresscode. Althans in Amerika, meldt de businesssite Economia, dat het weer ontleent aan de vacaturesite CV Library. Maar wie van tijd tot tijd wel eens wat Nederlandse kantoren bezoekt, heeft aan één blik genoeg om te weten dat individuele expressie nog niet het antraciet en donkerblauw van de traditionele businesssuits heeft verdrongen.
In de strijd om talent laten sommige zakenbanken als Goldman Sachs en JP Morgan de teugels van hun tot dan toe tamelijk strakke dresscode vieren. Dit in een poging een wat relaxtere werkgeving te creëren, zoals gebruikelijk is bij start-ups. Zeker voor afdelingen waar de medewerkers niet direct klantcontacten hebben, maar een technische functie. Ook de Zwitserse zakenbank UBS heeft afscheid genomen van de strikte dresscode, nadat de voorschriften steeds meer onderwerp van spot werden. De bank hanteerde voorheen een 44 pagina’s tellende document, waarin onder meer stond dat vrouwelijke medewerkers alleen huidkleurig ondergoed mogen dragen. Verder gaf het document mannelijke werknemers adviezen over hoe ze een stropdas moeten strikken.
Houdbaarheidstermijn
Zo rigide hoeft het van accountants niet, maar volgens CV Library vindt 66,7% van de professionals binnen de accountancy dat het wat kleding betreft beter bij het oude kan blijven. Van de 1200 accountancymedewerkers die er naar werden gevraagd, was 72,9 % het er niet mee eens dat de houdbaarheidstermijn van traditionele kledingregels is verstreken. Sterker: bijna de helft van de ondervraagden (48,6%) staat op het standpunt dat ‘smart dressing’ een professioneler uitstraling heeft jegens klanten, en 28,6% ontleent aan het grijs ook een gevoel van professionaliteit. Niettemin waardeert 83,3% het dat dresscodes evolueren, en de helft dekt dat het uiterlijk de komende jaren nog wat losser zal worden op de werkvloer.
Bedrijfscultuur
Het lijkt antiek, maar kleding en uiterlijk maken anno 2017 nog steeds de man en vooral de vrouw. Dresscode, al of niet ongeschreven, is vaak onderdeel van de bedrijfscultuur en het imago. Waar het mannen vaak minder moeite kost om met een paar goed zittende pakken te voldoen aan de normen, zijn veel vrouwen zoekende. Ze willen niet te veel opvallen, maar evenmin een grijze muis zijn. Vooral nieuwkomers worstelen daar mee. Soms vragen ze een onafhankelijke mening, bijvoorbeeld van Nelleke Mulder van NM Imago Groep. ‘Mensen in correcte en nette kleding woorden serieuzer genomen dan personen die er slordig bijlopen of te veel opvallen,’ reageert Mulder, die particulieren en professionals adviseert over kleding, houding en gedrag. ‘Een overmaat aan nonchalance of te sexy kleding kun je vertalen als gebrek aan respect. Vieze nagels, diep decolleté, opzichtige sieraden: bewaar dat voor thuis. De eerste zeven seconden bepalen grotendeels wat iemand van je vindt. Als je gaat solliciteren of een potentiële klant bezoekt, investeer dan in die eerste indruk. Dan kom je een stuk verder. ’
Hoog- of laagzakelijk
Wat draagt een mens het best op kantoor? Mulder: ‘Ik maak onderscheid tussen een laagzakelijke of hoogzakelijke omgeving,’ zegt Mulder. ‘Smart casual’, nette vrijetijdskleding, kan volgens haar in een laagzakelijke omgeving: ‘In het onderwijs bijvoorbeeld ben je in mantelpak snel overdressed. Bovendien is dat niet praktisch, als je met kleuters op de hurken zit.’ In een laagzakelijke omgeving kan men zich wel een paar frivoliteiten veroorloven. Maar in een hoogzakelijke milieu (bank, accountantskantoor) val je volgens Mulder liever niet uit de toon. ‘Daar kies je beter een donker pakje of kostuum, met lichte blouse. Blote benen in pumps: liever niet. Zo weinig mogelijk bloot vel, ook niet hartje zomer. Panty’s, zomer én winter! Zorg dat ook accessoires bij elkaar passen. Dus geen bruine schoenen bij zwarte riem of tas.’
Mmmh best leuk artikel maar wel erg vanuit onszelf gedacht. Geen woord over wat de klant vind (wel 1 zin over wat we denken dat de klant vind) en wat er in de maatschappij leeft. Voor mijn gevoel is er in NL een verschuiving gaande: een stropdas is niet professioneel maar formeel en afstandelijk. En de hakjes mogen best iets lager. Maar dat is een gevoel; is daar ook onderzoek naar gedaan?
Uiteraard hoeft ‘geen stropdas’ niet te betekenen ‘slordig’!