Jan Wietsma begint vandaag op Accountancy Vanmorgen aan een nieuw seizoen van zijn feuilleton. Over Sanne Kierstra, mkb-accountant in 2026.
Langs het fietspad staan diverse wilde bloemen in bloei. Boerenwormkruid, Akkerdistel, Hazenpootje en een aantal die Sanne niet bij naam kent. Dat er weer zoveel bloemen staan is te danken aan een gemeenschappelijk project van haar gemeente en Natuurmonumenten. Een project dat tot doel heeft de biodiversiteit te vergroten. Ze trapt stevig door want over een kwartier heeft ze een afspraak met een installatiebedrijf dat zich volledig heeft gespecialiseerd in warmtepompen. Het bedrijf is de afgelopen vijf jaar hard gegroeid en is op zoek naar een nieuwe accountant.
“Wij zijn op zoek naar een nieuwe accountant, onze huidige accountant stopt ermee. Hij gaat met pensioen. Staat u open voor een gesprek?”
“Natuurlijk,” had Sanne geantwoord. Maar ze weet dat het geen vanzelfsprekendheid is om snel een nieuwe accountant te vinden. Het accountantsberoep heeft te maken met vergrijzing. Ieder jaar stoppen er meer accountants dan erbij komen. Jongeren die gaan studeren kiezen liever voor andere studierichtingen. Met name studies die te maken hebben met data science, duurzaamheid of sociaal ondernemerschap scoren goed. Er zijn diverse campagnes geweest om meer studenten naar het accountancyonderwijs te lokken. Dat is maar ten dele gelukt. Studenten associëren accountancy te vaak met het dichtvinken van dossiers. En saai werk? Daar past de jongere generatie voor, hoe goed het ook wordt betaald. Geef ze eens ongelijk, denkt Sanne. Zelf heeft ze ook lang getwijfeld of ze wel door wilde met halen van haar accountantstitel. Toen ze in 2017 klaar was met haar post-bachelor MKB-accountant heeft ze eerst een paar jaar op de controllersafdeling van een grote handelsonderneming gewerkt. In 2020 begon ze toch met haar praktijkopleiding. Op wintersportvakantie kwam ze iemand tegen die heel enthousiast sprak over zijn werk als mkb-accountant. Bij zo’n kantoor zou ik nog wel willen werken, bedacht Sanne toen. Een paar maanden later zocht ze contact met het kantoor en na een tweetal gesprekken via Zoom werd ze aangenomen. In 2023 voldeed ze aan alle voorwaarden om mkb-accountant te worden en stond ze ingeschreven in het register. Sinds 1 januari 2026 is ze mede-eigenaar van het kantoor. Het kantoor biedt iedere werknemer die langer dan drie jaar in dienst is deze mogelijkheid. Maar daar ging het Sanne uiteindelijk niet om. Zij wilde vooral bezig zijn met haar vak, ondernemers met ondernemersvraagstukken ondersteunen. Daar was ze goed in.
Samen met haar levenspartner Tim hebben ze twee kinderen. Nora, inmiddels vier jaar en Lucas, één jaar oud. Sanne heeft Nora zojuist naar school gebracht. Tim brengt Lucas naar de kinderopvang. Het was hun gelukt om Lucas twee dagen per week bij de kinderopvang onder te brengen. De andere dag is Lucas bij een van hun ouders. De overige twee dagen namen Tim en zij voor hun rekening. Meestal zorgt Sanne op donderdag en Tim op vrijdag voor Lucas. Veel van haar collega’s pakken het ook op die manier aan. Van oude collega’s, voor Sanne zijn dat mensen boven de vijftig, hoorde ze wel eens dat ze niet begrepen waarom Sanne en haar collega’s niet net zoals zij vijf dagen per week willen werken. Sanne vindt dat onzin. Werk is een onderdeel van je leven, maar je wilt ook voldoende tijd besteden aan je gezin en familie, vriendinnen en andere sociale activiteiten. Dat het in het verleden allemaal anders ging weet zij ook. Toen zij geboren werd, was haar moeder alle dagen thuis. Pas toen Sanne op de basisschool zat, ging haar moeder weer werken. Parttime in een ziekenhuis. Haar vader had het er in het begin moeilijk mee. “Ik vond dat ik als kostwinner verantwoordelijk was voor jullie en was er trots op dat je moeder niet hoefde te werken. Toen ze aangaf toch weer aan de slag te willen moest ik wel even slikken.” Na verloop van tijd kwam haar vader wel tot andere inzichten en was hij er juist trots op dat zijn vrouw weer aan het werk was gegaan. Voor Sanne was het nooit een issue. Natuurlijk had ze zwangerschapsverlof gehad en hadden zij en Tim ouderschapsverlof opgenomen. En toen ze de eerste keer Nora en later Lucas naar de kinderopvang bracht pinkte zich ze echt wel een traantje weg. Maar ze is blij dat ze samen met Tim verantwoordelijk is voor hun gezinsinkomen.
Sanne opende met de app de deur van de stalling en parkeerde haar fiets. Daarna keek ze welke kamer voor haar was gereserveerd. Ze liep de trap op en groette enkele collega’s en opende de kamer. Even paar minuten later verscheen er een beeldoproep op haar telefoon. “Johan Hansen, ik heb een afspraak.”
“Loop maar naar de tweede verdieping. Ik zit op kamer 6.”
Jan Wietsma
Geef een antwoord