Alweer een app. Dimitri kijkt op zijn scherm.
Ik heb een kleine keten met zeven bloemenzaken op het oog. Wellicht goed om daar ook meteen in te investeren. Is je accountant al verder met het advies? We moeten niet te lang wachten want daar worden ze in Kenia heel zenuwachtig van.
Hij zuchtte. De hele dag door kreeg hij dit soort appjes van Jan binnen. In het begin beantwoordde hij de appjes direct nadat ze binnenkwamen. Maar daar was hij als snel mee gestopt. Maar ze helemaal negeren kon hij ook niet doen want dan kreeg hij weer een app met een strekking van Ik hoor niets meer van je. Moeten we onze samenwerking misschien stoppen? Maar met vier keer een retourapp per dag hield hij de zaak goed onder controle.
Nu hij zich meer in het project verdiepte was zijn enthousiasme ook toegenomen. Zeker omdat hij allerlei mogelijkheden zag om kostenbesparingen in de distributieketen door te voeren. Een kwaliteit waar hij in andere branches al heel wat geld mee had verdiend. Omdat de meeste bedrijven zich niet bekommerde om de kosten van distributie konden veel partijen daar ook een graantje van meepikken. Daarbij was de grootste winst te halen bij het slim organiseren en goed in kaart brengen wat er nu precies gebeurde. Wat waren kritische paden, welke stappen konden worden overgeslagen en hoe zorgde je ervoor dat de keten zo kort mogelijk werd. Daarbij had hij in de loop van de jaren ontdekt dat het slim organiseren van je distributieketens niet meer kon zonder internet en dat een partij als Google voor veel meerwaarde zorgde als je hun tools goed gebruikte.
Dat je geld kon verdienen met slim organiseren had hij al ontdekt toen hij een keer een transportbemiddelaar overnam. De eigenaar had een aantal transportbedrijven en chauffeurs waarvoor hij transporten regelde zodat ze op een buitenlandse reis nooit leeg terug zouden hoeven te rijden. Daarbij maakte die eigenaar vaak ook weer gebruik van andere transportbedrijven. Veel gebel en geregel, want je wist nu eenmaal nooit welke chauffeur nog met een lege vrachtwagen zat. Dimitri had de chauffeurs waarvoor hij bemiddelde direct een mobiele telefoon gegeven en gezegd dat als een chauffeur leeg stond of wist dat hij leeg kwam te staan hij onmiddellijk moest bellen. De abonnementskosten moest de chauffeurs of hun bazen zelf betalen. In no-time had hij de wachttijd die een chauffeur leeg stond weten te halveren, zodat zich steeds meer chauffeurs en transportbedrijven bij hem meldden. Omdat hij de wachttijd wist te reduceren kon hij ook nog hogere marges vragen. Inmiddels had hij het bedrijf alweer verkocht, maar hij wist nog heel goed hoe iedereen hem ooit voor gek verklaarde toen hij mobiele telefoons ging weggeven.
In de bloemen zag hij dat er vooral mogelijkheden om de bloemen een halve dag eerder in de winkel te krijgen. Daardoor zagen ze er verser uit en dat was weer goed voor de prijs die de bloemist kon vragen aan zijn klant. Want klanten kopen nu eenmaal graag een product dat er zo op het oog uitziet alsof het een uur geleden nog op het land stond. Dat Jan nu al een keten had gevonden waarmee ze konden starten was op zichzelf goed nieuws. Inmiddels was hij er wel achter dat voor alles wat Jan bedacht ook geld nodig was en dat Jan daarvoor dan naar hem keek.
‘Heb je zelf geen geld?’ had Dimitri wel eens gevraagd. ‘Jawel, maar dat zit op dit moment allemaal vast in Kenia. Ik steun daar een aantal boeren die zich bezighouden met de bloementeelt. Het zou onverantwoord zijn als ik dat geld er nu uit zou trekken.’
‘En die Sergio dan? Heb je daar ook geld ingestoken?’ Jan had een afwerend gebaar gemaakt. ‘Nee, daar begin ik niet aan. Die Sergio heeft vrienden waar ik niet teveel van wil weten. Maar zelf is die wel ok.’ Jan bleef er een beetje vaag over doen, maar er waren wel contracten gekomen en de rentebedragen en andere voorwaarden die ze hadden afgesproken stonden er allemaal netjes in. Volgende week zou Jan met de handtekeningen van Sergio naar Nederland komen en zou Dimitri – zo was de afspraak – het toegezegde geld overmaken. Van Susan had hij begrepen dat een mezzaninefinanciering nog niet veel voorkwam, maar dat er fiscaal bezien geen grote haken en ogen aan zaten. Het grootste risico was volgens Susan dat hij zijn uitgeleende geld nooit terugzag omdat het geld naar Kenia was verdwenen. Het zou volgens Susan lastig worden omdat geld dan zomaar terug te vorderen ook al vond de eerste storting plaats in een Nederlandse BV. Dezelfde dag zou het geld worden doorgeleend aan een Limited naar Keniaans model en dan was het geld echt weg. Dus was het belangrijk dat Dimitri wist wie er toezicht zou houden in Kenia. ‘Dat doet Jan,’ had Dimitri gezegd. ‘Die zit er de helft van het jaar.’
Jan Wietsma
Lees hier alle eerdere afleveringen
Aflevering 1. Maar toch kies ik nu voor mijn kind
Aflevering 2. Bepalingen NV-COS 240. Even vroeg ze zich af of ….
Aflevering 3. Eerst de jaarrekening, daarna praten we wel verder
Aflevering 4. Ambitie en generaties
Aflevering 5. Vriend…?
Aflevering 6: Burn-out
Aflevering 7. ‘Sinds kort ben je miljonair. Op papier dan…’
Aflevering 8. Virus
Aflevering 9. As good as new, maar waar vandaan?
Aflevering 10: Filewerkzaamheden
Aflevering 11. Moreel kompas
Aflevering 12. De drie A’s, overgewaardeerd?
Aflevering 13. Blauw oog
Aflevering 14. Werkdruk en verwachtingen
Aflevering 15. ZZP’er in de zaak en afspraak
Aflevering 16. Zorro Trust
Aflevering 17. Dimitri, zijn accountant en ondernemers
Aflevering 18. Functiescheiding en vertrouwen
Aflevering 19. Cocktail in Nairobi
Aflevering 20. Kies je altijd voor je baas, of trek je een grens?
Aflevering 21. Wat ben je nu eigenlijk waard als accountant?
Aflevering 22. ‘What’s your proposal?’
Aflevering 23. ‘Problems?’
Aflevering 24. Marionet van nieuwdenkers
Aflevering 25. Mezzaninefinanciering
Aflevering 26. Een nieuwe controleklant
Aflevering 27. Nut
Aflevering 28. Dress code en discriminatie
Aflevering 29. Van marktkoopman in spe, tot registeraccountant
Aflevering 30. Coöperant
Geef een reactie