‘Ik ben helemaal niet zo’n brave jongen. Jij denkt misschien van wel.’ Johannes stopt de zakdoek terug in zijn zak. ‘Toen ik klaar was met de VWO toen wist ik eigenlijk niet zo goed wat ik moest met mijn leven. Ik had geen zin in studeren. Het liefst wilde ik de wereld rond gaan reizen maar daar had ik het geld niet voor. Dus ging ik werken op de markt. Dan weer bij de groenten, dan weer bij de bloemen en soms ook bij de vis maar dat probeerde ik zoveel als mogelijk te vermijden want dat vond ik stinken. Op een gegeven ogenblik kende iedere marktverkoper mij.’
‘En ging je dan iedere dag naar een andere markt?’ vroeg Els.
‘Nee, in Amsterdam heb je markten zes dagen per week op dezelfde plek. Dus ik kon iedere dag naar dezelfde plek toe.’ Johannes vervolgde zijn verhaal. ‘Met een marktkoopman raakte ik bevriend. Goed bevriend zeg maar. Arie was zijn naam. En Arie nam mij overal mee naar toe. Ieder weekend was het feest. Goede muziek, af en toe een jointje je kent het wel.’
Els kon zich niets voorstellen bij een jointje, laat staan bij het feit dat Johannes er wel eens een gerookt had. Ze was benieuwd wat er nog meer kwam.
‘Na verloop van tijd kwam ik erachter dat Arie hield van mensen van hetzelfde geslacht. Niet dat hij dat openlijk tegen mij vertelde. Dat deed je toen nog niet. Je bleef in de kast en als marktkoopman had je toen, denk ik, ook geen leven als je er wel voor uit kwam dat je een homo was.’
Els vroeg zich af hoe vrij een medewerker bij hun op kantoor zich zou voelen als hij/zij vertelde homo of lesbisch te zijn. Zouden die collega dan onvoorwaardelijk worden geaccepteerd of zouden er stiekem grappen over worden gemaakt.
‘Het was, zoals ik al zei, een woeste tijd en heel vaak ging ik aan het einde een feest alleen naar huis omdat Arie graag nog even wilde blijven hangen. ‘Ik moet nog even wat bespreken,’ zei hij dan. Na verloop van tijd kwam Arie minder vaak op de markt. ‘Regel jij de boel maar. Ik heb andere dingen te doen.’
Johannes pakte zijn zakdoek weer en wreef ermee langs zijn ogen.
‘Op een avond belde hij mij op. ‘Ik ga dood Johannes. Ze hebben mij te pakken.’ Ik vroeg wie? ‘Aids. Maar ik heb wel een hoop lol gehad. Ik heb de marktkraam verkocht aan ouwe Eddie en hij vindt het goed als je hem blijft helpen.’ Drie maanden later kreeg ik een rouwkaart. Arie was toen al in alle stilte gecremeerd.
De zakdoek van Johannes nam opnieuw wat oogvocht weg. Els stond op. ‘Zal ik een glaasje water halen?’ Johannes beduidde dat ze weer moest gaan zitten.
‘Toen Arie was overleden heb ik drie maanden door Europa gezworven. Nagedacht wat ik met mijn leven wilde. Want hoewel ik met Arie een mooie tijd had gehad, wilde ik ook niet zo eindigen als hij. Want van alleen maar feesten ga je uiteindelijk kapot. Dat had ik inmiddels wel gezien. Dus ging ik op zoek naar zingeving.’
Els wist wel dat Johannes op een wat ongewone manier accountant was geworden, maar dat daar dit verhaal achter zat? Best vreemd dacht ze. Dat je zo weinig van elkaar weet terwijl je iedere dag met elkaar samenwerkt. Je kijkt toch zelf naar iemand en bouwt daar dan je eigen verhaal om heen. Ze had eigenlijk veel eerder op Johannes moeten afstappen met haar irritaties.
Johannes keek weer vrolijker uit zijn ogen. ‘In de trein van Wenen naar Zagreb kwam ik toen iemand tegen die helemaal gek was van treinen en reizen per trein en die dat bekostigde vanuit zijn werk als accountant. We raakten in gesprek en ik werd geraakt door het enthousiasme waarover hij over zijn werk sprak. Het leek mij heel zinvol werk wat hij deed. Bij terugkomst in Nederland ben ik mij er verder in gaan verdiepen en ben de studie tot registeraccountant gaan doen en daar heb ik tot op de dag van vandaag nog geen spijt van, hoewel ik wel vind dat ons beroep steeds minder avontuurlijk wordt.’
‘Wat een verhaal zeg. Daar wist ik allemaal niets van,’ zegt Els. ‘Bedankt dat je dit met mij wil delen. Wil je nu wel een glas water?’
Johannes stemde toe. Els liep de naar de keuken, vulde een kan met water en pakte twee glazen uit het kastje. Ze was ook wel toe aan een goede bak koffie, maar ze wilde niet te lang wegblijven. Het kwam niet vaak voor dat Johannes zo open was. Toen ze terug was op de kamer van Johannes vulde ze de glazen en ging weer zitten. Johannes pakte zijn glas en nam een slok.
‘Maar dan heb ik wel gelijk dat je in de loop van tijd conservatiever bent geworden. Volgens mij is het nu huisje, boompje beestje bij jou.’
Johannes lachte.
‘Nou dat valt ook wel mee. Maar mijn denken heeft zich in de loop van de tijd wel gevormd. De dood van Arie was wel een keerpunt. Ik ben meer gaan lezen, me gaan verdiepen in de reden van het bestaan. Wat is een goed leven en wat niet. Heb veel van Martha Nussbaum en Andreas Kinneging gelezen. Wat voor een omslag in mijn denken over het tentoonstellen van je seksuele voorkeuren heeft geleid is Dynamica van de begeerte, van Tommy Wierenga. Nadat ik dat boek had gelezen dacht ik, dat boek had Arie moeten lezen. Dan was hij vast voorzichtiger geweest. En ik blijf het bijzonder vinden dat er publiekelijk zoveel gesprek en discussie is over iemands seksuele geaardheid en dat er tegenwoordig allerlei parades moeten zijn. Maar ja, misschien heeft dat ook wel weer met mijn eigen ervaringen te maken.’
Er werd op de deur geklopt. Beau stak zijn hoofd om de hoek van de deur. ‘Mag ik even storen? Er is iemand van ZorroTrust, we zitten in de spreekkamer.’
Jan Wietsma
Lees hier alle eerdere afleveringen
Aflevering 1. Maar toch kies ik nu voor mijn kind
Aflevering 2. Bepalingen NV-COS 240. Even vroeg ze zich af of ….
Aflevering 3. Eerst de jaarrekening, daarna praten we wel verder
Aflevering 4. Ambitie en generaties
Aflevering 5. Vriend…?
Aflevering 6: Burn-out
Aflevering 7. ‘Sinds kort ben je miljonair. Op papier dan…’
Aflevering 8. Virus
Aflevering 9. As good as new, maar waar vandaan?
Aflevering 10: Filewerkzaamheden
Aflevering 11. Moreel kompas
Aflevering 12. De drie A’s, overgewaardeerd?
Aflevering 13. Blauw oog
Aflevering 14. Werkdruk en verwachtingen
Aflevering 15. ZZP’er in de zaak en afspraak
Aflevering 16. Zorro Trust
Aflevering 17. Dimitri, zijn accountant en ondernemers
Aflevering 18. Functiescheiding en vertrouwen
Aflevering 19. Cocktail in Nairobi
Aflevering 20. Kies je altijd voor je baas, of trek je een grens?
Aflevering 21. Wat ben je nu eigenlijk waard als accountant?
Aflevering 22. ‘What’s your proposal?’
Aflevering 23. ‘Problems?’
Aflevering 24. Marionet van nieuwdenkers
Aflevering 25. Mezzaninefinanciering
Aflevering 26. Een nieuwe controleklant
Aflevering 27. Nut
Aflevering 28. Dress code en discriminatie
Geef een reactie